จากความใฝ่ฝันในชีวิต ตั้งแต่ยังเรียนอยู่ ว่าสักวัน จะต้องเดินทาง Backpack แบบที่ฝรั่งเขาทำกันให้ได้สักครั้งในชีวิต แต่ติดที่ความกลัวมาตลอด เพราะเป็นคนความจำสั้น อ่อนด๋อยด้านภาษาการพูด การฟังไม่ต้องพูดถึง และสอบตกเรื่องแผนที่ มีแต่ความดันทุรังของตัวเอง และความฝันเล็กๆที่อยากพาพ่อแม่ซึ่งอายุ 70 กว่าไปเหยียบย่ำดินแดนแห่งหิมะสักครั้งในชีวิต

หากใครพอจะจำผมได้ ผมรีวิวไม่เยอะ จะทำรีวิวใน pantip แค่ปีละ 1 ครั้ง ด้วยอาชีพการงานไม่เอื้อต่อการเที่ยว 3 ปีก่อนหน้า ปักกิ่ง เป็นที่ที่ผมไปเที่ยวกับครอบครัวครั้งแรก ก็ไปกับทัวร์ก่อน เพราะทำอะไรไม่เป็นเลย ไม่เคยเที่ยวนอกประเทศมาก่อน ปีถัดมา เริ่มจัดการอะไรเองบ้าง เลยจัดไปที่มัลดีฟส์ (อันนี้เคยรีวิวไปแล้ว ตอนนี้กระทู้คงหายสาปสูญไปแล้วมั๊ง) ปีที่แล้วก็ไปล่องเรือสำราญ Legent of the sea ที่เซี่ยงไฮ้-เชจู-คาโกชิม่า และลองเที่ยวเซี่ยงไฮ้เอง คาโกชิม่าเอง ก็รอดมาได้อย่างอัศจรรย์

กลับมา เริ่มคิดเสาะแสวงหาทริปใหม่ ในใจคิดอยากกระเถิบไปยุโรปบ้าง แต่ยังกลัวอยู่ เลยตั้งกระทู้ถามในห้องนี้แหละ ผมสนใจอยู่ 2 ที่คือ กรีซ (อยากไปซานโตรินี่มาก) กับสวิส แต่ได้คำตอบจากเพื่อนส่วนใหญ่ว่า หากพาผู้สูงอายุไป แนะนำไปที่สวิสดีกว่า เพราะเที่ยวง่าย สบาย และปลอดภัย ประจวบกับได้อ่านกระทู้ของ “ป้าปุ๊” (thai orchid) ที่ได้ลองเที่ยวเองคนเดียว แล้วประสบความสำเร็จ ผมหลังไมค์ไปถามรายละเอียด ป้าปุ๊ก็ให้ข้อมูลมาอย่างดี ผมเลยตัดสินใจ เอาวะ!! เดินตามป้าปุ๊นี่แหละ น่าจะเที่ยวเองได้ แต่ก็ยังหวั่น เพราะสวิสเป็นประเทศที่ไม่มีภาษาเป็นของตนเอง เรียกได้ว่า เมืองแถบไหนใกล้ประเทศอะไร ก็จะพูดภาษานั้น ประชากรส่วนใหญ่ของประเทศจะพูดเยอรมันกัน แต่หากติดกับฝรั่งเศส เขาก็จะพูดฝรั่งเศส สรุปการเที่ยวให้ครบทั้งประเทศ จะต้องได้ภาษาเยอรมัน ฝรั่งเศส และอิตาลี แล้วผมจะรอดมั๊ย???

.....แต่ใจอยากไปแทบขาด ยังไงก็ต้องผ่านอุปสรรคด้านภาษานี้ไปให้ได้ คิดว่า ยังไงซะ ขอให้เตรียมตัวดีๆไว้ก่อน ทำการบ้านไปเยอะๆ น่าจะช่วยได้บ้างไรบ้าง

แผนเดิมของผมคือ ไปสวิสทั้งประเทศ ตั้งแต่เหนือ จรดใต้ เอาหมด ตั้งแต่ Zurich, Schaffhausen, Stein am Rhine,   St.Gallen  แล้วลงมาภาคกลางแวะ Lucern, Interlaken, Bern ลงใต้มาที่ Montreux, Vevey, Lausanne แล้วต่อไปที่ Zermatt เรียกได้ว่าเก็บสวิสเกือบหมด ส่วนอิตาลี พวกทะเลสาปโคโม่ มิลาน เวนิส มันค่อยๆเริ่มผุดขึ้นมาจากการวางแผนแบบอัตโนมัติตอนไหนไม่รู้ 555+ แล้วปิดท้ายไป stopover ที่โดฮาอีก 2 คืน

สิริรวมการเดินทางนับตั้งแต่ออกจากบ้าน จนกลับถึงบ้าน 15 วันพอดีเป๊ะ การเดินทางท่องโลกในครั้งนี้ จึงเป็นการเดินทางที่ไกลที่สุดในชีวิต นานที่สุดในชีวิต ใช้ความพยายามมากที่สุดในชีวิต และท้าทายตนเองมากที่สุดในชีวิต ก็อย่างที่มีคนเคยพูดไว้ ว่าหากเราไม่ยอมลงมือทำตามฝัน เราจะไม่มีวันได้รู้ว่ารสชาติความหอมหวานของฝันที่กลายมาเป็นความจริงได้เลย